Pielęgniarki i pielęgniarze sprawują opiekę medyczną nad pacjentem, realizują zlecenia lekarzy w zakresie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji pacjentów. Pielęgniarki mogą diagnozować, zapobiegać, leczyć i rehabilitować, lecz tylko w określonym zakresie. Ten zawód uprawnia także do nauczania zawodu pielęgniarki, prowadzenia prac naukowo – badawczych w dziedzinie pielęgniarstwa oraz do kierowania pracą zawodową pielęgniarek i położnych.
Gdzie pracują pielęgniarki i pielęgniarze?
Ktoś pięknie powiedział, że pielęgniarki towarzyszą człowiekowi od chwili jego narodzin, aż po śmierć. Spotykamy je w ośrodkach zdrowia, w szpitalnych salach, na blokach operacyjnych, na oddziałach położniczych, w szkołach, w zakładach opiekuńczo – leczniczych, hospicjach, sanatoriach, a gdy zajdzie taka potrzeba, również w domu chorego.
Pielęgniarki o swoim obowiązkach
W internecie i innych mediach najczęściej można spotkać dość oficjalne opisy zadań, które wykonują na co dzień pielęgniarki. Ograniczają się one do kilku zdań sprowadzających czynności wykonywane przez pielęgniarki i pielęgniarzy do świadczeń:
- pielęgnacyjnych,
- zapobiegawczych,
- diagnostycznych,
- leczniczych, rehabilitacyjnych,
- z zakresu promocji zdrowia.
Same pielęgniarki nadają tym słowom inny wymiar. Dla nich doba pracownicza jest za krótka, by podołać wszystkich obowiązkom, jakie się na nie nakłada. Do podstawowych czynności pielęgniarskich należy wykonywanie iniekcji, wkłuwanie kaniuli, podłączanie kroplówek, czy podłączanie i obsługa aparatury medycznej. Codzienność składa się również z podawania chorym przepisanych przez lekarza leków, podawania krwi i środków krwiopodobnych, czy tlenu, zmiany opatrunków.
Zadaniem pielęgniarek jest przygotowanie pacjentów do zabiegów oraz wykonanie pomiarów (waga, tętno i ciśnienie krwi, temperatura). Do obowiązków należy też ciągła obserwacja chorych oraz informowanie lekarzy o zmianach stanu pacjentów.
W polskich realiach pielęgniarki także wykonują zadania, które w innych krajach leżą w gestii asystentów. Do nich należy karmienie i mycie ciężko chorych pacjentów, dbanie o czystość łóżek, przewożenie na badania chorych.
Nasze pielęgniarki borykają się też z masa dokumentów, które muszą wypełniać, m. in. indywidualne historie pielęgnowania, zalecenia dla pacjentów wypisywanych ze szpitala, raporty pielęgniarskie.
Pielęgniarka musi być cierpliwa, współczująca i pogodna…
Z pewnością dla chorego, cierpiącego pacjenta właśnie taka opieka pielęgniarska byłaby najodpowiedniejsza. Nie od dziś wiadomo, że proces leczenia przebiega szybciej, gdy chory jest nastawiony optymistycznie do życia, gdy chce wyzdrowieć. Wielu pacjentom pocieszenie i rozmowa z kimś, kto rozumie ich cierpienie jest potrzebna, by utrzymać równowagę psychiczną.
Pielęgniarze i pielęgniarki wykazują się dużą delikatnością zwłaszcza w przypadkach osób nieuleczalnie chorych, czy np. dzieci. To pacjenci wymagający szczególnego podejścia, spokoju, cierpliwości, opanowania. Przy całym ogromie zadań, trzeba stwierdzić, że na tym obszarze kadra pielęgniarska wykazuje się pełnym profesjonalizmem i doskonałymi umiejętnościami.
Cierpliwość, empatia, pogoda ducha to cechy pożądane u pielęgniarzy i pielęgniarek. Nie można odmówić chęci właśnie takiego nastawienia do pacjenta osób pracujących w tym zawodzie. Nadmierna ilość obowiązków do wykonania ten aspekt spycha niekiedy na drugi plan.
Stres i rutyna w zawodzie pielęgniarskim
Rutyna w tym zawodzie jest wyjątkowo szkodliwym zjawiskiem. Pośpiech, przeciążenie pracą i specyficzne otoczenie (obcowanie z chorobą, cierpieniem i śmiercią) mogą prowadzić do stępienia wrażliwości, rozdrażnienia, a w konsekwencji do niezadowolenia pacjentów, ale i samych pielęgniarek. Jak się okazuje również one mają problem z systemem pracy, który nakłada na nie zbyt dużo obowiązków i nie pozwala wypełniać właściwie swojej roli.
Pielęgniarki pracują wśród ludzi i w służbie ludziom. To niełatwe zadanie. Właśnie kontakt z dużą liczbą pacjentów, ich rodzinami, pokładanie w nich nadziei, odpowiedzialność za życie i zdrowie drugiego człowieka, wytwarzają ciągłe napięcie.
Pielęgniarki wciąż czuwają i są w pogotowiu do działania. Godziny pracy daleko odbiegają od ogólnych standardów. Zakłada się pracę zmianową, w porach nocnych, w święta, zmienne i nierytmiczne grafiki.
Pielęgniarka – zawód z powołania
Zważywszy na konieczny poziom wykształcenia, trudne warunki pracy (zmianowy system pracy, stres związany z wykonywaniem tego zawodu) i nieadekwatny do wymagań poziom wynagrodzenia, można bez głębszych analiz stwierdzić, że pielęgniarstwo to zawód z powołania.
Nikt, kto nie ma w sobie dużych pokładów empatii i nie czuje misji pomocy chorym, nie powinien planować kariery pielęgniarki. Jak twierdzą przedstawiciele białego personelu ich poświęcenie pracy często odbija się na jakości życia rodzinnego. Trzeba brać to pod uwagę planując karierę w tym zawodzie. Decyzję o pracy w zawodzie pielęgniarki należy podejmować bardzo świadomie, gdyż wiąże się z nim duża odpowiedzialność za życie drugiego człowieka.
Mimo wszystko praca w zawodzie pielęgniarki (pielęgniarza) daje wiele satysfakcji. Wyrazem dobrze spełnionego obowiązku jest zaufanie podopiecznych. Czasem podziękowaniem za opiekę jest uśmiech pacjenta, czasem dobre słowo i wdzięczność rodziny chorego.
Osoby zainteresowane pielęgniarstwa nie będą mogły również narzekać na możliwość podwyższania swoich kwalifikacji, zasobu wiedzy, czy nabywania praktyki. Zawód ten wymaga bowiem coraz wyższego poziomu przygotowania zawodowego i ciągłego szkolenia.