Ciekawy punkt widzenia przedstawiony jest w amerykańskiej literaturze, gdzie określa się politykę jako sztukę bycia wybieranym w celu sprawowania władzy. Natomiast niemiecki teoretyk polityki, Max Weber określił politykę jako dążenie do udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy, czy to między państwami, czy też w obrębie państwa, między grupami ludzi, jakie to państwo tworzą.
Władza celem polityka
Polityk prowadzi takie działania, które pozwolą mu objąć władzę w państwie, określonej instytucji, organizacji, czy urzędzie. Współczesny polityk pełni władzę, gdy zostanie wskazany do tej roli przez wyborców, czyli tę część społeczeństwa, która jest uprawniona do brania udziału w wyborach. Oprócz głosu wyborców, polityk musi też dysponować określonymi wpływami w obrębie partii, do której przynależy. Współistnienie tych dwóch czynników może decydować o obecności polityka na scenie politycznej.
Sednem działań polityków mającym zapewnić sukces wyborczy winno być prowadzenie permanentnego dyskursu zarówno ze społeczeństwem, jak i innymi politykami. Dialog trwający zarówno w okresie przedwyborczym (obietnice), jak i po wybraniu polityka na daną funkcję (realizacja obietnic) oraz działania podejmowane przez polityka w interesie społeczności, którą reprezentuje, pozwala na pełną ocenę pracy polityka.
Gdzie działa polityk?
Miejscem sprawowania władzy może być zarówno gmina, miasto, województwo, kraj, czy organizacje międzynarodowe (np. Unia Europejska). Wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z władzą, działają politycy.
W samorządach gminnych, miejskich, powiatowych i sejmikach wojewódzkich, politycy rozwiązują problemy powstałe na szczeblu lokalnym, wyznaczają strategię dotyczącą rozwoju regionu, współpracują też z władzami ogólnokrajowymi w zakresie realizowania polityki krajowej w regionie.
W Sejmie politycy – posłowie uczestniczą w obradach, biorą udział w głosowaniach, w pracach komisji sejmowych, wybierają do organów Sejmu. Posłowie pracują i pełnią dyżury dla obywateli w swoich biurach poselskich.
W Senacie politycy biorą udział w obradach oraz głosowaniach, pracują w komisjach.
Politycy należący do partii, która wygrała wybory oraz do partii koalicjantów tworzą rząd, który zapewnia wykonywanie ustaw, ustala budżet państwa, realizuje politykę międzynarodową, jest organem nadrzędnym wobec organów administracji rządowej.
Konsulowie i ambasadorzy reprezentują kraj w państwie, w którym pełnią funkcję, działają na rzecz obywateli mieszkających w danym państwie i reprezentuje te osoby.
Prezydent jest zwierzchnikiem sił zbrojnych oraz najwyższym organem władzy wykonawczej. Prezydent pełni funkcje reprezentacyjne, współprowadzi politykę międzynarodową, występują też z inicjatywą ustawodawczą, akceptuje ustawy, ale ma też prawo veta. Prezydent Powołuje członków wchodzących w skład Rady Polityki Pieniężnej, Rady Bezpieczeństwa Narodowego oraz trzech członków do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Z kim pracuje polityk?
Politykom powierzają swoje sprawy zarówno indywidualni wyborcy, jak i nieformalne grupy społeczne, różnego rodzaju stowarzyszenia i organizacje (np. organizacje związkowe, organizacje przedsiębiorców). Polityk, któremu zależy na budowaniu poparcia powinien potrafić umiejętnie łączyć interesy wyborców z interesami partii (jeśli do takiej należy) lub/i własnymi oraz interesem regionu, w którym działa (gminy, miasta, województwa, kraju, związku państw).
O tym jak duża jest siła wpływu nawet nieformalnych grup interesu społecznego na świat polityki, może świadczyć fakt sprzeciwu wobec ACTA, w którym brali udział członkowie grupy hakerów Anonymous. Ich opór był tak skuteczny, że zahamował wprowadzenie niekorzystnych przepisów przez Parlament Europejski.
Narzędzia stosowane przez polityków
Politycy zdobywają zaufanie wyborców dzięki dialogowi, kompromisom, trafnej strategii działań, wsłuchiwaniu się w potrzeby społeczeństwa i realizowanie zadań w tym zakresie. Jednak działacze polityczni posiadają szereg innych narzędzi, dzięki którym zdobywają władzę.
Wyborcy nie wybierają wyłącznie tych, którzy w jakiś sposób są w stanie zmienić ich sytuację osobistą. Bardzo często politycy wygłaszają poglądy, przekonania, swój punkt widzenia i przekonują innych o słuszności własnych idei. Jeśli robią to w sposób umiejętny, mogą wykorzystać swój elektorat w przeróżnych działaniach (w szczególności do głosowania, ale również do agitacji, akcji protestacyjnych, akcji wspierających itd.)
Ważnym aspektem zawodu polityka jest praca nad własnym wizerunkiem, kreowanym często z pomocą specjalistów Public Relations. Politycy muszą pamiętać, że są „na świeczniku” zarówno jeśli chodzi o działalność zawodową, jak i zupełnie prywatne sprawy. Zatem muszą dbać o swój wygląd, sposób wysławiania się, gesty, a nawet towarzystwo i miejsca w których się pokazują.
Niekiedy, jak można zaobserwować na polskiej scenie politycznej, wykorzystywana jest gra polityczna polegająca na skutecznym zniechęceniu wyborców do politycznego przeciwnika. W takim przypadku polityk skupia się na negowaniu działań, przekonań, czy cech oponenta nie zaś na jakimś szczególnie efektywnym działaniu na rzecz społeczności.
Droga do wielkiej polityki jest znacznie łatwiejsza, gdy polityk jest członkiem partii. Tu ważne są wszelkie działania „zakulisowe”, budowanie kontaktów, strefy wpływów, szczególna aktywność w obrębie partii. Trzeba zauważyć, że w partiach znajdują się politycy, którzy nie zawsze są zwolennikami poglądów partii, czy realizowanych przez nie programów. Ich chęć działania w polityce, a w szczególności w partiach o dużych wpływach jest tak duża, że są w stanie przechodzić z jednego stronnictwa do drugiego, jeśli zaproponuje się im intratną funkcję lub możliwość rozwoju kariery. Uzasadnieniem najbardziej spektakularnych „transferów” jest zmiana poglądów. Przedmiotem publicznej dyskusji jest granica pomiędzy zmianą poglądów, a chęcią utrzymania się „na powierzchni”. Tak, czy inaczej aktywność partyjna jest jednym z ważniejszych obszarów działań polityka.
Czasem w zdobyciu władzy lub wpływów politycznych wykorzystywana jest popularność danej osoby w obszarach niezwiązanych z polityką. Do władzy dostają się znani sportowcy, aktorzy, kabareciarze,a nawet celebryci bez szczególnych osiągnięć, jednak posiadający popularne nazwisko.
